Nog maar net op de haringgronden aangekomen werd de zeillogger door een stortzee getroffen. Deze was zo heftig dat het vaartuig geheel op zijn kant ging. Drie vissers, het jonge zoontje van schipper Verheij, een matroos uit Rotterdam en de Scheveninger Teunis Pronk, sloegen daarbij overboord. De schipperszoon kon zich nog aan de verschansing vasthouden en werd door de toegesnelde roerganger binnenboord getrokken. Toen het schip zich weer rechtte werd de Rotterdamse matroos door de zuiging naderbij getrokken en kon ook worden vastgepakt en aan boord gehesen. De ongelukkige Teunis Pronk was echter verder weggedreven en lag achterover op enige meegespoelde dekgoederen. Hij miste echter de kracht zich om te draaien en zich vast te houden. Zijn volgelopen laarzen deden de rest zodat hij al spoedig wegzonk. De overige bemanningsleden waren tegen van alles aangeslagen waarbij nog iemand een bloedende hoofdwond opliep. Na enigszins te zijn bekomen van het drama zette schipper Verheij koers naar IJmuiden om vandaar het voorval te melden.