Circa vier uren varen vanuit de Scheveningse kust hadden zware stortzeeën de boeg van de aan de vleet liggende bomschuit zodanig beschadigd dat het schip water maakte. Na het geven van noodseinen kwam een Engelse stoomtrawler opdagen om hulp te bieden. Andere gegevens luidden echter dat bom door de trawler zelf zou zijn aangevaren. Met een eerste reddingspoging konden slechts de vissers Giel Keus, Dirk Bal, Hendrik Westerduin en Leen Jongejan aan boord van de trawler worden genomen. Een tweede reddingspoging, waarbij de vleet moest worden gekapt, zodat de stoomtrawler de bomschuit beter kon naderen mislukte jammerlijk. De overige vijf vissers werden vervolgens door aanhoudende stortzeeën van boord geslagen. Andere aanwijzingen duiden er op dat zij met hun reddingsloep waren omgeslagen en verdronken. Hoe dan ook, de vier geredde vissers en hun Engelse redders moesten toezien dat de overige niet meer konden worden gered. De stoomtrawler zette vervolgens koers naar de Engelse wal. Vanuit het Britse Lowestoft werd reder Mos op de hoogte gesteld van de ramp met het verlies van vijf vissers en zijn schuit. Althans zoals tot dusver werd gedacht.
Groot was echter de verbazing toen op 2 december de bomschuit SCH 34 ‘Holland II’ van reder J. Jenezon de haven Maassluis binnenliep met aan boord één van de verdronken gewaande matrozen. De schipper Cornelis den Dulk Cz. die eveneens op de noodseinen was afgekomen vond de Noordwijker matroos Matthijs van der Linden nog zwemmend in het woelige water en kon hem heelhuids aan boord nemen. Een volgende verbazing was dat de ‘Vrouw Adriana’ met haar ingedeukte boeg maar niet meer als een wrak, maar nog half drijvend, op het strand bij Noordwijk aandreef. Even opmerkelijk is het feit dat het lichaam van schipper Johannes Beekhuizen op 2 maart van het daaropvolgende jaar op het strand van Wijk aan Zee aanspoelde.

Cornelis de Bruin: zijn broers Teunis- en Gerrit kwamen in september 1911 om op de SCH 384 'De Twee Maria's.'